احتیاط کن!
بانو سه‌ماه منتظر این دقیقه‌ام
مشغول کار خانه شدی! خوش سلیقه‌ام!
زهرا مرا چه قدر بدهکار می‌کنی!؟
داری برای دل خوشی‌ام کار می‌کنی؟
در این سه‌ماه، آب شدم، امتحان شدم
با هر صدای سرفه‌ی تو نصفه‌جان شدم
با دیدنت، نگاه مرا سیل غم گرفت
با اولین تبسم تو، گریه ام گرفت
این بوی نان داغ به من جانِ تازه داد
حتی به پلک‌های حسن، جان تازه داد
زحمت نکش! هنوز سرت درد می‌کند
باید کمک کنم، کمرت درد می‌کند
آئینه ی پر از ترکم، احتیاط کن!
فکری به حال و روز بدِ کائنات کن
تا کهنه زخم بازوی‌تان تیر می‌کشد
دستاس خانه، آه نفس‌گیر می‌کشد
از دست تو، به آه شکایت بیاورم
نگذاشتی طبیب برایت بیاورم
با اینکه اهلِ صحبت بی‌پرده نیستم
راضی به رنج دستِ ورم‌کرده نیستم
جارو نکش! که فاطمه جان درد می‌کشم
دارم شبیه پهلوی‌تان درد می‌کشم
جارو نکش! که عطر بهشت است می‌بری
رویِ مرا زمین نزن این روز آخری
باغ بدون غنچه و گل دل‌نواز نیست
ویرانه را به خانه تکانی نیاز نیست
گیرم که گردگیری امروز هم گذشت...
فصل بهار آمد و این سوز هم گذشت....
آشفته خانه‌ی جگرم را چه می‌کنی!؟
خاکی که ریخته به سرم را چه می‌کنی!؟
زهرا به جای نان، غم ما را درست کن
حلوای ختم شیر خدا را درست کن
مبهوت و مات ماندم از این مِهر مادری!
دست شکسته جانب دستاس می‌بری!؟
جان ِعلی بگو که تو با این همه تبت!
شانه‌زدی چگونه به گیسوی زینبت!؟
شُستی تن حسین و حسن با کدام دست!؟
آماده کرده‌ای تو کفن با کدام دست!؟
حرف از کفن شد و جگرت سوخت فاطمه
از تشنگی لبِ پسرت سوخت فاطمه
حرف از کفن شد و کفنت ناله زد حسین
خونابه‌های پیرهنت ناله زد حسین
وحید قاسمی
